معنی از روی جهل

جهل

نادانی , جهل , بی خبری , ناشناسی , جهالت

نادان بودن، نادانی،
* جهل‌ بسیط: [قدیمی] حالتی از نادانی که شخص نمی‌داند و اعتقاد به دانستن خود هم ندارد، و به بیان دیگر می‌داند که نمی‌داند،
* جهل مرکب: جهل و نادانی‌ای که خود شخص به آن پی‌ نبرد و خود را دانا و حکیم پندارد که در این صورت جهل او مرکب است از بی‌علمی و بی‌اطلاعی به‌ امورو بی‌خبری و بی‌اطلاعی از نادانی خودش: آن کس که نداند و نداند که نداند / در جهل مرکب ابدالدهر بماند (عبدالواسع جبلی: لغت‌نامه: مُرکب)،

نادانسته

نادانی

(مص ل.) نادان بودن، (اِمص.) نادانی. [خوانش: (جَ) [ع.]]

نادانی

بی‌اطلاعی، بی‌خبری، بی‌علمی، حماقت، نادانی،
(متضاد) دانش، معرفت

نادانستگی، نادانی

نادان شدن، نا دانستن

‎ مولوی این اسم را بمعنی مطلق کافر گرفته است و آنرا با (ان) جمع بسته بمعنی کافران و مشرکان بکار برده است (قس. فرعونان در مثنوی) : عقل با حس زین طلسمات دو رنگ چون محمد با ابو جهلان بجنگ. (مثنوی)

پرکان ساده: ندانستن چیزی یا در نیافتن چمی

پرکان پیوسته: باور نادرستی که در نهاد آدمی ماسیده باشد

سامِری جَهْل، منظور حاج محمد کریمخان کرمانی است (نقل از قاموس ایقان)

روی. (اِمص) رو. روب. اسم مصدر از رُفتن، در رفت و روی. (از یادداشت مؤلف).

262